Ik had een grote plant op mijn kast gezet. Daarboven had ze alle ruimte, het plafond is hoog en ze leek gelukkig. Tot ze doodging. Toen ze viel, vond ik haar onder aan de kast. Een zielig hoopje, kleiner ook dan ik me haar herinnerde. Ik voelde me schuldig. Had ik haar niet genoeg aandacht gegeven?
Een paar dagen later stak er een nieuwe stek uit de grond. Troostrijk. Blijkbaar mocht ik het nog een keer proberen. En ook mijn vriendin Femke vroeg me op haar plantjes te passen. Mijn atelier bloeide op. Een paar maanden later haalde ze ze weer op, een kale bedoening achterlatend.
Frank van de leukste Waterloopleinkraam had een oplossing: een grote plant uit een ontruimde woning. Drie weken had ze geen aandacht gehad. Frank tilde haar in mijn auto. Nu staat ze in mijn atelier.
Jaloersmakend mooi vind ik van het werk van de Vlaamse kunstenaar Pieter Jennes. De ogenschijnlijke eenvoud, de consistentie, het kleurgebruik, de humor… alles is steengoed! Mijn favoriete schilderij is misschien wel ‘Peacocks and Lilies‘ uit 2022 dat even statisch als levend is. Als ik dát toch eens aan mijn muur kon hangen! Ik zou er iedere dag met veel aandacht en liefde naar kijken. Net als naar mijn plantjes.
Bekijk het werk van Pieter Jennes:
insta: @pieterjennes
www.pieterjennes.com